"το πρώτο φως"

30/9/19


αγκαλιάζω τα γόνατα μου και κοιτάζω τον ουρανό
ενώ διαλύω τον εαυτό μου σιγά σιγά, αναπολώ 
με θράσος προτίμησα το χάος του κόσμου να πολεμήσω 
με τους ώμους κολλημένους στον τοίχο δεν σκέφτηκα ότι θα αποτύχω 
ενώ βγάζω το κόκκινο δαχτυλίδι από τον λεμό 
αποφεύγω το άγχος όπως η γάτα το νερό 
όταν έκανα τα πάντα για να ζήσω 
μου έδωσες ένα μαχαίρι και έκανες ένα βήμα πίσω 
εγώ χάραξα άλλη πορεία με κατεύθυνση το φως 
και τρέχω από το τέλος στην αρχή ξανά μοναχός 
ας φουντώνουν μέσα μου οι πόθοι 
εγώ θα ουριάζω της επιθυμίες μου 

"Ας χαθώ"

9/9/19


όταν απογοητεύεις την σκέψη σου λες όλο αύριο και αύριο 
μισώ το ότι πρέπει να κρατάω τον εαυτό μου απασχολημένο επειδή νιώθω δυστυχισμένος 
βέβαια αν δεν αποτύχεις' τότε δεν προσπάθησες ποτέ 
τα φεγγάρια πέρασαν και η σκέψη αυτή ξεθώριασε
αδειάζω την μοναξιά μου στις ίδιες βόλτες και στα ίδια μέροι  
ξέρεις..η ζωή είναι μικρή ίσως και άδικη και της αρέσει να μην προειδοποιεί 
τάδε1 και τάδε2 γωνιά ίσως όλα σου φάνηκαν αστεία 
οι κραυγές δεν ακούγονται αν δεν είναι κανείς δίπλα' ίσως και να μην γίναν ποτέ 
στο δωμάτιο μου το ταβάνι στάζει τούβλα
και όλες αυτές οι ανοργάνωτες σκέψεις που δεν μπορώ να της μαζέψω κάπου, κάνουν το αφυδατωμένο μου στόμα να επιμένει 
άγραφοι νόμοι που σπάνε 
και όλοι σε στραβοκοιτάνε
τι κάνει ο τρελός ρωτάνε 
κάντε πέρα στα όνειρα μου δεν χωράτε