"στα μέροι μέρες χαμένος"

19/5/19


στο μέρος όπου η ουσία πεταγμένη σαν διαφημιστικά φυλλάδια
στην άκρη του δρόμου το βήμα μου καλπάζει με βία
στα φρεάτια το νερό με μίσος πάει μπροστά
γιατί κανείς δεν πρέπει να κοιτάει πίσω μωρό μου 
και εγώ χάθηκα κοιτόντας τον ορίζοντα
άλλη μια μουτζούρα στον τοίχο
από έναν παλιό μου στίχο
και εγώ για να εκδικηθώ τον εαυτό μου γράφω πάλι 
με το μελάνι στις φλέβες μου να λιγοστεύει
και αυτή η φωτιά μέσα μου που ονειρεύεται να κάψει δάσοι, γίνεται στάχτη
ΝΑ μου αποδείξω σήμερα ότι δεν ζούσα χθες
και να τρέξω μέσα στην βροχή τυφλός για να δω τον ήλιο του αύριο 

"βρέχει"

9/5/19

με έσπρωξαν από ψηλά
δεν θυμάμαι πολλά
βυθίστηκα, η ανάσα μου σταθερή σαν το κύμα
και η υπομονή μου από μέταλο γίνεται σκουριά
τα βράδια στον βυθό κρυβόμουνα γιατί ένιωθα ανασφαλής
αλλά τώρα δεν φοβάμαι είμαι στα ανοιχτά
οι καρχαρίες με βρήκαν και ξέρεις κάτι• δεν με νοιάζει
τρεις σειρές από δόντια και η σάρκα μου
σαν φύκια με την κατάρα να πηγαινοέρχεται η μοναξιά
και το νερό αδειάζει την θλίψη του σε κόλπους
ψαρεύοντας την στεναχώρια σε διαφορετικούς τόπους
καλοψημενη στο πιάτο σου γερνάει την πείνα
μπαγιάτικα ποτά γιατρεύουν την δίψα
Αυτή την δίψα που κρατάει σαν υγρασία στο μυαλό