"Chapter 00" -ένα καλά βουτηγμένο πινέλο

-"ένας κύκλος που όσο απομακρύνεσαι όλο και μικραίνει..έτσι και ο πόνος "

 

αβίαστα παρασιτώ σαν να είμαι ναυαγός στο νησί 

το άγχος με βαρενει αλύπητα

και είναι αυτές οι κρίσεις που με το ζόρι μπορώ να διαχειριστώ 

και δεν φτάνουν όλα αυτά είναι στιγμές που θυμάμαι τα πάντα

ευχή και κατάρα μέσα μου όλα μαντάρα 

οι μύγες προσπαθούν να μπουν στο κεφάλι μου 

θέλουν να κάτσουν πάνω στους εφιάλτες μου

ολα κάπως περίεργα αυτές τις μέρες 

φαντάσου να μισούσες και τις δευτέρες  

υπήρξαν και εκείνες οι στιγμές που ήθελα να με καταπιεί η γη 

και να γινόταν αυτό που σκεφτόμουν μικρός 

αντικημένο να μπορούσα να με αντικρίσω.. να δω την ντροπή 

 -"ήσουν στο τέλος και τώρα βλέπεις τον κύκλο από κοντά " 

"δεν ξέρεις πόσο δύσκολο είναι αυτό που περνάω τώρα " 

μου είπες και έφυγες μετά από λίγες μέρες 

για δευτερόλεπτα εμεινα σχεδόν μόνος πάνω στην γη με παγωμένα συναισθήματα 

μα εσύ δεν είδες τις πληγές 

ήταν όλες εκεί' μέσα στην χούφτα μου 

για να μπορώ να αγγίζω τον πόνο 

 -"τον αγγίζεις και γίνεται φαύλος ή απομακρύνεσαι αργά " 

επαναλαμβανόμενα ξυπνητήρια υπενθυμίζουν την αφύπνιση

μερικές φορές δεν χρειαζεσαι λόγο για να κανείς το οτιδήποτε

απλά προχωράς αργά.. αλλά προχωράς 

και εμπιστευεσαι την ζωή .. γιατί αυτή ξέρει

πρέπει να παλέψεις σκληρά 

και παλεύοντας σκληρά στο τέλος γίνεσαι αυτο που είσαι 

γιατί ο φόβος σκοτώνει το μέλλον 

και το μέλλον είναι η ζωή σου

"koi fish"

12/6/20



θέλω να μιλήσω γι αυτές τις μέρες
και όσο καλύτερα το κάνω τόσο πιο νωρίς θα κοιμηθώ 
όχι ότι θέλω να πέσω για ύπνο 
αλλά επειδή δεν μου αρέσει η ιδέα ότι δεν μπορώ 
έβλεπα μια ταινία τις προάλλες
μιλούσε γιαυτούς που φεύγουν 
κυρίως για εκείνους που είναι απών που χάνονται 
εκεί έμαθα ότι "τα ποιήματα είναι σαν τα καράβια σου παίρνει μήνες να τα φτιάξεις .. χρόνια 
αν όμως δεν τα ρίξεις στο νερό .. αν δεν ταξιδέψουν πολύ ααπλά .. δεν υπάρχουν.."
και έτσι με αυτά κι με αυτά να στο εξηγήσω πως (;)
στο τέλος της μέρας νιώθω τόσο κενός 
από τα στόρια κοιτάω το φως 
μητέρα μου η αυγή αλλά μένω στην σκιά διαρκώς 
σχεδόν μέρα δεν πέρασε προσπαθώντας ανελλιπώς 
να φωτίσω την πλευρά μου την σκοτεινή 
και να δώσω θάρρος σε όλους αυτούς που λένε πως ο κόσμος δεν αλλάζει 
στον πλανήτη γη όπου το αποτέλεσμα έχει σημασία 
ήρθαν οι ζεστές φύγαν τα κρύα γαμω κάθε σου δικαιολογία 
αβάσταχτη στιγμή χάρισε μου λίγη ελευθερία 
μακάρι να μην είχε .. αλλά έχει σημασία 
αυτό για όλους εμάς που προκλήσεις από την ζωή δεχτήκαμε 
που στραβώσαμε με κακά όνειρα μα δεν μπλεχτήκαμε 
που είδαμε το άδικο και επιμείναμε 
κουράγιο πείσμα και θέληση 
και σε λίγα χρόνια όλοι αυτοί θα δηλώσουν παραίτηση 
γνωρίζοντας πια ότι οδηγούμαστε προς έναν δοξασμένο θάνατο 
απόψε υπερφορτώνω συναισθήματα 
και γεμίζω ένα παλιό τετράδιο με μελλοντικά συνθήματα  

"στάση Arizona"

14/4/20


βγήκε ο ήλιος .. ακόμα και για τις μέρες που αμφέβαλα 
η στάχτη είναι στο τασάκι ούτε κάηκα, ούτε πέθανα 
ζυγίζω την κάθε μου σκέψη δίχως αναστολή 
άνεμος να γίνω και να αγγίξω κάθε σημείο στη γη 
πέρα από τα χωράφια που οι λύκοι πρώτου θερίσουν ξέρουν να σπέρνουν 
τρεφόμενος με την σκέψη πως στάζεις δηλητήριο πως είσαι καταραμένος 
γιατί συνήθιζες να ρίχνεις με πείσμα αλάτι στις πληγές 
μεταβαίνω σε μια παλιά μου ανάμνηση 
που φοβάμαι να την ομολογήσω ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό 
που στο ταξίδι μου την άφησα κάπου στο φαράγγι της αντιλόπης 
σκεπτόμενος ότι μια πλημμύρα θα την σώσει 
εκεί που η βροχή έχει τον ήχο της σιωπής 
και οι λείες πέτρες κρύβουν το πένθος τους 
μα ο χρόνος περνά και όπως αλλάζει ροή το ποτάμι έτσι κι ο άνθρωπος 
άνοιξη φθινόπωρο, πέρα δώθε από κάτι που θέλω να ξεφύγω 
χειμώνας καλοκαίρι, χρόνο με τον χρόνο ότι με στοίχειωνε προσπαθώ να εξοντώνω 
πράγμα που με κάνει και δυναμώνω 

" ενδελεχής "

21/3/20



ακόμα ένα βράδυ που με το πέρασμα των φεγγαριών
άρχισα να γίνομε η σκιά του εαυτού μου
αγωνίζομαι και δημιουργώ τέχνη 
μια τέλεια ροή πόνου και μια κακή πίστη στο να ζεις έτσι 
οι σκέψεις επαναλαμβάνονται στο μυαλό μας 
αλλά δεν τις ακούμε ούτε εμείς 
χρειάζονται ηρεμία και σκοτάδι σαν τα παλιά φιλμ 
δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα τραγούδι δίχως ήχο 
και πρέπει να τις φωνάξεις, να τις συλλαβίσεις όσο καλύτερα μπορείς 
η δύναμη θα γεννηθεί μέσα από την αδυναμία σου 
πέντε παρά και φτερτάρεις με τις τύψεις 
μισείς τον εαυτό σου στην κάθε προσπάθεια να τον αγαπήσεις 
δεν έχεις να χάσεις τίποτα είπες και έκλεισες το μάτι 
και ήταν εκείνη η στιγμή που πραγματικά τα έχασες όλα 
πλαισίωσε την εικόνα αυτή και ευχαριστήσου την τωρινή αδυναμία σου 
γιατί με τον ήλιο που θα ανθίσει από λεπτό σε λεπτό/θα εμφανιστεί σωρευμένη η δύναμη της ψυχής σου 

*ενδελεχής=κάποιος που έχει διάρκεια, συνέχεια ή (όπως μου αρέσει εμένα) αυτός που προσπαθεί συνέχεια για κάποιο σκοπό 

"βρες έναν λόγο για να το κανείς"

αν ξύπνησες τώρα και ξεκίνησες την μέρα σου 
ξέρεις τι πρέπει να κανείς 
να σκεφτείς το όνειρο και να το σπάσεις σε στόχους 
και με μια μεγάλη ανάσα να πιέζεις την ζωή καθημερινά 
ναι ξέρω για τα όρια είναι εκεί για να σου υπενθυμίζουν πως είσαι άνθρωπος 
αλλά όταν τα πιέζεις και τα ξεπερνάς σου υπενθυμίζουν επίσης πως είσαι ζωντανός 
και όταν αυτά σε εκδικηθούν οφήλεις να σηκωθείς εστώ και με το ένα σου πόδι.

(αλλιώς δεν έχει πλάκα, ούτε μια μέρα χαμένη)

skata gnk*

"11:01"

30/1/20


και όταν δεν φεύγει τι κάνω?
και αν ξαναγυρίσει τι κάνω?
δεν μπορώ να ακούσω καθαρά τον εαυτό μου αρχίζω και χάνω την ακοή μου 
μπροστά από τον καθρέφτη βλέπω το είδωλο μου θολό χάνω την όραση μου 
αυτή την φορά προσπαθώ και φωνάζω βοήθεια 
αλλά σε εμβέλεια λίγων εκατοστών γύρω από το κεφάλι μου υπάρχει ένα χαοτικό σύννεφο 
όπως αυτά που βλέπουμε στα καρτούν 
είναι η μουτζούρα στο μυαλό μου δεν μπορώ να ησυχάσω 
προσπαθώ να φτιάξω εδώ και μήνες την ευτυχία 
αλλά κάθε νέο μου βήμα με κάνει να υποχωρώ 3 πίσω 
αίθουσες αναμονής σου είπα δεν τις θέλω άλλο 
γιατί μου το κανείς αυτό σου είπα δεν είμαι αρκετά σκληρός 
δεν είμαστε όλοι από το ίδιο κράμα μεταλλου 
και το ήξερες ήσουν εκεί όταν φτιαχνόμουν 
αυτό το βράδυ έφυγες με λίγα δάκρυα και χαίρομαι γι αυτό γιατί σπανίζουν από το πρόσωπο μου 
αυτό το βράδυ έφυγες και μου έμειναν οι υπολοιπες αισθήσεις 
νίκησα 
θέλω να προσπαθήσω να τελειώσω τα πράγματα που άφησα ατελείωτα 
κι έτσι αποδέχομαι αυτo τον πόνο 
γιατί θέλω να γίνω δυνατότερος 

"inmate phone"

12/1/20


ναι ναι άκουσε με όμως 2 λεπτά..
ξέρω για τις όμορφες ιδέες που μπολιάζουν στο μυαλό σου 
και κάνουν τα ζεστά με τα κρύα μόρια του αέρα να μπερδεύονται
ταξιδεύοντας πάνω από όλα τα πλάτη και τα μήκη των βουνών 
εκείνων που εμποδίζουν το φως να χαϊδέψει τους ώμους σου 
εκείνοι που κάποτε με προστάτευαν από το καυτό ήλιο 
και η αμαρτία μου, που πάντα ζητάω πολλά περισσότερα από το ηλιοβασίλεμα 
αλλά δεν φταίω μόνο εγώ ήσουν και εσύ συχνά με τα λάθος άτομα και ανεχόσουν όση αγάπη νόμιζες ότι αξίζεις 
ίσως λίγες προσπάθειες ακόμα και θα καταλάβαινες 
γιατί ιδρώνουμε για έρωτα και ξενυχτάμε για ελευθερία 
δεν θέλω υποκατάστατα αντί αυτού 
και στο υπόσχομαι θα το κόψω το ρημάδι 
γιατί απόψε πεθαίνω για ένα στεγνό χάδι 
-έχετε 1 λεπτό διαθέσιμο για την κλήση σας 
αν ερχόσουνα με χαμόγελα το βράδυ αργά' δεν θα με πείραζε που θα έπρεπε να σηκωθώ στης 9
γιατί στο ορκίζομαι ζω για την στιγμή κι είναι πάντα γλυκιά 
χάρακες στο χρόνο που δεν χαράξαμε ποτέ μαζί 
-έχετε 30 δευτερόλεπτα διαθέσιμα για την κλήση σας 
αλλά άκου..τα πράγματα κρύβονται όταν γίνονται οικεία 
και όταν τελικά βρεις την λεπτή γραμμή ισορροπίας η βαρύτητα είναι εκεί για σένα 
κι εσύ μου είπες κάποτε πως θέλεις να ξυπνήσεις για μια αφυπνισμένη ζωή..αγάπη μου πουλά τα φτερά σου και πέτα για μια νέα αρχή ..