"βρέχει"

9/5/19

με έσπρωξαν από ψηλά
δεν θυμάμαι πολλά
βυθίστηκα, η ανάσα μου σταθερή σαν το κύμα
και η υπομονή μου από μέταλο γίνεται σκουριά
τα βράδια στον βυθό κρυβόμουνα γιατί ένιωθα ανασφαλής
αλλά τώρα δεν φοβάμαι είμαι στα ανοιχτά
οι καρχαρίες με βρήκαν και ξέρεις κάτι• δεν με νοιάζει
τρεις σειρές από δόντια και η σάρκα μου
σαν φύκια με την κατάρα να πηγαινοέρχεται η μοναξιά
και το νερό αδειάζει την θλίψη του σε κόλπους
ψαρεύοντας την στεναχώρια σε διαφορετικούς τόπους
καλοψημενη στο πιάτο σου γερνάει την πείνα
μπαγιάτικα ποτά γιατρεύουν την δίψα
Αυτή την δίψα που κρατάει σαν υγρασία στο μυαλό